Humanistyka przyszłości

Coraz częściej i coraz wyraźniej pojawia się poczucie, że dotychczasowe narzędzia rozumienia i opisu świata przestają wystarczać. Nie przystają do przeżywanej rzeczywistości. Nie pozwalają jej poznawać i kształtować. Podobnie jest z nowoczesnymi instytucjami wiedzy. Jednocześnie humanistyka zdaje się coraz bardziej potrzebna, choć poddawana egzorcyzmom w świecie, w którym włada ekonomia neoliberalna. Bo przecież humanistyka rządzi się inną ekonomią, wymykającą się logice szybkiego i osiągniętego najmniejszym kosztem zysku. Rozwija empatię, wyobraźnię, umożliwia rozumienie skomplikowanych procesów bardzo późnej nowoczesności. Linkowanie tego, co z pozoru nielinkowalne.

Projekt „Humanistyka przyszłości” wyrasta z rozpoznania naszej współczesności jako czasu zmiany, w którym wyłania się nowy kształt świata, wymagający nowych języków jego opisu i wytwarzania. Chcemy zarówno pokazać ślady nowego, jak i postawić pytania o kierunki przyszłego rozwoju. Przede wszystkim wychodzimy z założenia o potrzebie humanistyki, mającej charakter polityczny (co nie oznacza – partyjny) i performatywny. Pozwalającej gruntownie rozpoznawać otaczający nas świat, a także przekształcać go.   

Będziemy pytać zwłaszcza o sprawczy charakter różnych projektów humanistycznych, o to, jak przekładają się na praktyki społeczne. Jak pozwalają myśleć o tym, co nadchodzi i wymyślać to, co nadejdzie. Jak otwierają potencjał emancypacyjny. Zagadnienia te chcemy połączyć z pytaniem o uniwersytet przyszłości. Interesuje nas to jak nowa humanistyka wyłania się (może się wyłonić) w Polsce i jak tu może pracować.

Projekt będzie realizowany w sposób zróżnicowany – w ramach wykładów, seminariów, debat; poszczególne części poprowadzą zaproszeni goście. Jeżeli nawet humanistyka polska przeżywa kryzys, to zarazem bez wątpienia w ostatnich latach pojawiło się wiele ważnych książek, które pozwalają lepiej rozumieć otaczający świat i myśleć o jego przyszłym kształcie. Między innymi będziemy chcieli porozmawiać o tych książkach.